YKÖ-3

yanlız insanların düşlerinin yüzlerinden düştüğü bir mahallede, sokak lambasının altında bekliyorum. aslıdan buraya nasıl geldiğimi bilmiyorum. en son kendımı aynanın karşısıdna dişlerimi fırçalarken lavaboya tukurdüğm zamanı hatırlıyorum, beyaz diş macunu köpüğün içindeki yavaşta suzulen kanları takip ediyordum. sonra kendımı bu bol bulutlu gecede yerde buldum. sokak lambasının titrek ışığının altında sırtımı direğe dayamış,ellerim ceplerimde, kafama kapşonumu geçirmiş belkliyorum. biraz korkuyorum aslında ama kendıme bile bell ietmek istemıyorum bunu. ayağım ağrıyor ama çekemıyorum direkten sankı yapışmış gibi. onumden gecen tiplerinden pek hoşlanmadığım adamlar bana göz ucuyla bakarken kendımı güçlü göstermek içni omuzlarımı geriye atıyorum ve uzaklara bakıyorum. rüzgar esiyor hafif usuyor gibiyim ama içimdeki birini bekleme hissine engel olamıyorum. gözum devamlı birini arıyor onumden gecen ınsanların yüzünde. dudaklarım manasızca bu da değil diyor. ne kadar saçma diyorum.ve uzaktan kırmızı elbiseli bir kadın yaklaşıyor, gri insanların arasından parlıyor gözümü alıyor. ve kahretsın gittikçe yaklaşıyor.