why does It always rain on me

şu an psikiyatri servisinde nöbet tutuyorum titim intern doktor.doktor?

bulunduğum odanın dışında 54 tane hasta var. en çok şizofrenler var, sonra manik depresifler, sonra da major depressifler, kompulsıfler diye azalarak gidiyor sayıları. hasta?

koridorda yuruyorum bir çoğu korkuyla karışık saygı duyuyorlar bana, kimisi benı gorunce ayağa kalkıyor cılız bir 'nasılsınzı doktor bey' diyorlar. sağolun siz nasılsınız diyorum iyiz sağolun diyorlar ve bitiyor sohbetimiz. sohbet?

hastanın tekinin diyabetik ayağı var, kocaman bir yarısı vardı en son nobetımde su an epey kuculmuş ayağındakı yarası biraz moral verıyorum iyi bakmışsın yarana diye , cidden mi? diyor evet evet oyle gerçetken diyorum.mutlu oluyor. mutluluk?

******

''ne kadar hayal edersen et, sonunda yaşayacağın kendi hayatındır''

hayallerim var evet, istanbula gideceğim, ürolojog olacağım. sanatçılardan, yazarlardan, ismi pek duyulmamış yonetmenelrden bir arakdaş çevrem olacak. beraber fotograf çektireceğiz onlarla. bir teras katım oalcak. ufakçada bir teras. bir de kedi, belki de bir sevgili.

ama bunların bir çoğunun olmayacağını bılıyorum. sonunda yaşayacaüğımın kend ıhayatım olacağınıda. typo hatalarımı(t.) alıp yanıma boktan bir şehirde yaşayacağımı bılıyorum, belki evlenırım 2 de çocuğum olur, eskı sevgililerimi dusunur ya onalral evlenseydım nasıl olurdu şimdi diye hayaller kuracağım bilmiyorum. belki karımı aldatırım, belkide o beni aldatır. belki çocuğum benı aldatır, okula gidiyoru mder sokakta karşılaşırız belli mi olur?

bazen korkuyorum gerçekten. kendıme bıle guvenemezken başkasına nasıl guvenebılırım? veya başkası bana nasıl guvenecek? lisede çıakrım yapmaya meraklı kızlar hep bana ne zama nbirine guvnebıleceğimi sorup dururlardı, ilginç gelirdi. insanları anlasam guvenecem de insaları anlayamıyorum ki güvenıyım derdim kendı kendıme. yılalr geçti aradan hala anlayamıyorum insanları. insanalrın nasıl hala bir çok şeye inat yaşayabıldıklerını merak edıyorum. hasta gelıyor oturuyor karşımıza, kocasını yeğenıyle aldattığını anlatıyor, doğalmışçasına bir hımm diyoruz ve devam edıyor anlatmaya ve nefes alıp-verip yaşamaya.ilginç. kardeşimin kitaplığında tolstoy un insan ne ile yaşarını gordum merak ettim okudum oykuyu orda tolstoy sevgiye bağlamış insanın var oluşunu. sevgi? kcoamı aldatmama rağmen sevıyorum diye mi dusunuyordu o kadın? yoksa sevmekle aldatmak farklı bir şeymiydi? hakakten hulya avşar tavsiyesine uyup arada bir başka ten kokualrıyla uyanmak sevgimize iyi gelirmiydi? iyi?